Cud na Camp Nou stał się faktem. FC Barcelona - PSG 6:1

Takie mecze nie zdarzają się często. Ba, znam setki kibiców, którzy takiego spotkania nie przeżyli w całym swoim życiu. Fani FC Barcelony mogą jednak dzisiaj polewać sangrię. Duma Katalonii dokonała rzeczy absolutnie niemożliwej i wygrała w rewanżu 1/8 finału Ligi Mistrzów z Paris Saint-Germain 6:1.

Piłkarska hegemonia. Czy w Polsce jest możliwa?

W sporcie nic nie motywuje równie mocno, co rywalizacja. Fakt odczuwania oddechu rywala na plecach sprawia, że jednostki są w stanie dać z siebie jeszcze więcej, byle wciąż być numerem jeden. Identycznie wygląda sytuacja pośród klubów piłkarskich. Nie rozwijają się one same z siebie, lecz pod wpływem intensywnej rywalizacji o miano tego najlepszego.

Eurotrip #3: Francja i Beneluks

W tym odcinku naszej serii opiszę kolejne cztery ligi. Tym razem tylko jedna z nich jest zupełnie anonimowa, mianowicie Ekstraklasa Luksemburga. Zabraknie też zaplecza którychkolwiek opisywanych dziś rozgrywek.

Statystyki. Ile one nam mówią o piłkarzu?

Dla analityków ważne, tak samo dla dziennikarzy i różnych piłkarskich ekspertów. Patrząc jednak na najświeższe rewelacje portalu Goal.com, możemy tylko rzec: statystyki, a przynajmniej niektóre z nich, nijak mają się do jakości poszczególnych piłkarzy.

Piłkarskie Rendez-Vous: Barrios na propsie

Czas na nowy cykl, czas na Piłkarskie Rendez-Vous, czyli wszystko to, co związane z francuskim futbolem. Dzisiaj podsumowanie 21. kolejki Ligue 1, w której tym razem obyło się bez niespodzianek, ale emocji nie brakowało.

Geniusz powrócił. Marsylia mistrzem jesieni

Wydawać by się mogło, że z petrodolarami nie da się walczyć. On jednak umie. Nazywa się Marcelo Bielsa, od tego sezonu jest trenerem Marsyli, którą właśnie doprowadził do mistrzostwa jesieni we francuskiej Ligue 1.

Krzychowiak w Anderlechcie? Czy byłby to dobry wybór?

W niedzielny wieczór całą sportową Polskę obiegły informacje na temat bardzo prawdopodobnego transferu Grzegorza Krychowiaka do Anderlechtu Bruksela. Czy takowy transfer miałby w ogóle rację bytu i byłby opłacalny dla naszego pomocnika?

Najbardziej znani polscy Belgowie

W historii mieliśmy już kilku poważnych zawodników z kraju nad Wisłą, którzy wyruszyli na podbój kraju frytek. Pewnie wielu z Was jako tego najbardziej rozpoznawalnego wymieniłoby Marcina Wasilewskiego, który przez lata stanowił o sile właśnie stołecznej drużyny, do której rzekomo dołączyć by miał 24-latek.

Rzeczywiście Wasyl na Stade Constant Vanden Stock jest żywą legendą, chociaż już tam nie gra. Z klubem mógł rozstać się na pewno lepiej (a może to klub z nim), ale i tak 143 mecze i 20 goli (jak na obrońcę!) w ciągu sześciu lat to i tak świetne statystyki. Nie wspominając już o czterech mistrzostwach Belgii, jednym pucharze i kilku meczach w Lidze Mistrzów.

Niemniej najbardziej pamiętanym Polakiem w Belgii powinien czuć się Włodzimierz Lubański, który był super-snajperem Lokeren. W ciągu ośmiu lat spędzonych w tym klubie strzelił dla niego 82 w blisko 200 meczach! Jednak jeśli chodzi o osiągnięcia, to tutaj pan Włodzimierz już takimi świetnymi jak Wasilewski pochwalić się nie może. To tylko wicemistrzostwo kraju, finał krajowego pucharu i ćwierćfinał ówczesnego Pucharu UEFA. 

Nie należy zapominać też o dwóch gagatkach z Warszawy, czyli braciach Żewłakowach. Michał zanim stał się filarem defensywy Olympiakosu, podobną rolę odgrywał w Beveren, Excelsiorze i wreszcie... Anderlechcie. W sumie też zaliczył blisko 200 meczów. No i dwa mistrzostwa.

Z kolei przygodę jego brata Marcina można jednak bardziej powołać do tej Lubańskiego. Grając w kilku bowiem belgijskich klubach wiele nie osiągnął, jedynie dwa krajowe finały pucharu. Niemniej spędził w tamtejszej lidze blisko 9 lat (z przerwami), grając w: Beveren, Excelsiorze, Gent i Dender. Spośród tych wszystkich klubów najlepiej wspomina ten drugi, w którym przez siedem sezonów zaliczył 81 goli.

Nie wszystkim się potoczyło

W powyższym paragrafie przedstawiłem niemal wymarzone (albo przynajmniej niezłe) piłkarskie przygody. W Belgii nie zawsze jednak wszystkim wychodziło.

Nie trzeba szukać daleko wstecz. Seweryn Michalski do Mechelen z GKS-u Bełchatów wędrował jako nadzieja polskiej piłki. Wrócił po pół sezonu z podkulonym ogonem i próbuje odbudować się w Jagiellonii Białystok.

Jeśli już przy Jadze jesteśmy, to Grzegorzowi Sandomierskiemu odejście z białostockiej drużyny do Genk też nie pomogło. Sandomierz w barwach tego zespołu nie zaliczył jeszcze ani jednego oficjalnego występu, w międzyczasie był na wypożyczeniach w trzech różnych zespołach (w tym w Jagiellonii), nigdzie jednak się nie przebił (no może w Białymstoku, ale jego byłego klubu nie było na niego stać).

Dawid Janczyk to z kolei człowiek, który jest niestety idealnym przykładem piłkarza, który zmarnował sobie karierę nie przez słabą grę, ale przez coś zupełnie innego. O tym jednak nie zamierzam tu pisać. Wspomnę za to o jego przygodzie z belgijską piłką. Ta nie była zła. W 2009 roku w Lokeren zdołał strzelić nawet 14 goli w 31 meczach. Pomógł mu wtedy do Belgii przedostać się właśnie Włodzimierz Lubański. Potem jednak Dawid posłuchał najprawdopodobniej złych ludzi, przeniósł się na wypożyczenie do Germinalu i tam już tak dobrze nie było. Co się działo później, to już chyba niestety wiecie.

Z kolei Błażej Radler (iście czarny humor - umieszczenie tego nazwiska pod Janczykiem) zaliczył w Belgii zaledwie epizod. Zagrał pół sezonu w Tubize, z którym... spadł z ekstraklasy. Wrócił szybko do kraju i teraz gra w Chojniczance Chojnice.

No i na koniec wreszcie Waldemar Sobota, który jest w sumie wielką niewiadomą. Niby te blisko 30 meczów w tym sezonie rozegrać zdołał (może to przez format Jupiler Pro League), niby swoje zrobił. Sądzę jednak, że możliwości i zapewne też same aspiracje bardzo błyskotliwego skrzydłowego reprezentacji Polski są nieco większe. Więc z osądzeniem tego transferu jeszcze nieco poczekam.

A Krychowiak?

No właśnie. Czy podstawowy zawodnik drużyny Ligue 1, bądź co bądź, wciąż będącej bardzo cenioną ligą w Europie, powinien nagle odejść do Belgii? To naprawdę ciężki orzech do zgryzienia.

Z jednej strony: tak! Możliwość gra w Lidze Mistrzów, co roku trofeum, na pewno też większa pensja niż w Reims. Teoretycznie łatwo jest się stamtąd wypromować jeszcze wyżej i trafić do: albo lepszego klubu Ligue 1, albo powędrować do Premier League.

Z drugiej: nie! Anderlecht co roku dostaje baty w LM, więc czy warto jest się w niej ośmieszać tylko dla możliwości w niej grania? Poza tym Jupiler Pro League i tak jest uznawana wciąż za słabszą od Ligue 1. O popularności już nic nie mówiąc.

Osobiście wolałbym Krychowiaka w przyszłym sezonie ujrzeć w innym klubie ligi francuskiej. W mocniejszym, w takim, w którym miałby szansę na regularną grę w europejskich pucharach. Inaczej mógłby powtórzyć przygodę Soboty, którego transfer przez jednych uważany jest za dobry, a przez innych za fatalny.

Transfer defensywnego pomocnika pewny jednak jeszcze nie jest. Muszę więc Was spytać teraz o opinię: gdzie powinien grać Grzegorz Krychowiak w przyszłym sezonie. Powinien zostać w Ligue 1, a może Bundesliga? Czy ten Anderlecht? Piszcie! I oceniajcie a o sporcie w nowej odsłonie!

Koniec wielkiego napastnika? Czy może początek?

Mówiło się o tym od tygodni, jednak dopiero dzisiaj przyszła do mnie ta smutna informacja. Smutna z wielu powodów. Radamel Falcao przechodzi do AS Monaco. Dla El Tigre może to być transfer życia, bądź wręcz przeciwnie, przekleństwo.

Kupa kasy. Przez wielkie K.

Napastnik urodzony w Santa Maria rozpoczął karierę młodzieżową od gry w Lanceros Boyacá. W tej dorosłej zaliczył River Plate, FC Porto i Atletico Madryt. Smoki argentyńskiemu klubowi zapłacił w 2009 roku zaledwie 3,93 milionów euro. Do drużyny z Hiszpanii Kolumbijczyk przeszedł już za 40 milionów euro, jednakże Los Colchoneros dopłacili jeszcze maksymalnie 10 baksów za ewentualne wyniki ekipy z Vicente Calderon. Teraz Księciem Monako zostanie za około 60 milionów euro, co czyni go najdroższym zawodnikiem w historii Ligue 1. Król Ligi Europejskiej zarabiać będzie w Monako około 12 milionów euro w przeciągu sezonu.

Czy to do końca jego decyzja?

Czytając komentarze niemal w całej sieci (może oprócz francuskich portali), niemal wszystkie koncentrują się na tym, że gracz zamiast Ligi Mistrzów, wybrał pieniądze. Te na pewno były mocną kartą przetargową, ale nie jedyną. Wszystkim ciekawym polecam ten oto artykuł, w którym dowiadujemy się, że El Tigre błąd popełnił nieco wcześniej. Otóż kariera piłkarza należącego do młodzieżowej grupy Szaleni dla Jezusa zależy w dużym stopniu od firmy Doyen Sports, która zafundowała Kolumbijczykowi podróż do Europy. Toteż firma ta musi przecież na czymś zarobić. Z tego to też najprawdopodobniej powodu, napastnik nie zasilił żadnej z angielskich ekip, bowiem na Wyspach Brytyjskich niezbyt toleruje się negocjacje z tzw. osobami trzecimi.

Król będzie grał w Królewskich?

Powstała też teoria spiskowa, która mówiła, że Falcao teraz przejdzie do Monaco, a później wróci do Madrytu, tyle że do ekipy z Santiago Bernabeu, która miałaby go wykupić, wykorzystując klauzulę odstępnego, która nie miała być bardzo wysoka. Wszystkie te jednak spekulacje poszły się p... okazały się jednak chybionymi, bowiem okazało się, że Kolumbijczyk w swojej 5-letniej umowie nie zapewnił sobie żadnej klauzuli, toteż klub z Stade Louis II będzie mógł sobie za niego życzyć, ile tylko będzie chciało. Wracając do stadionu...

Lepiej grać w 5. lidze angielskiej?

Daily Mail wskazuje na coś śmieszniejszego. Otóż, na domowym obiekcie Czerwono-Białym frekwencja w ostatnim sezonie wyniosła... 5086 widzów. Warto dodać, że był to siódmy najgorszy wynik w Ligue 2. W 5. lidze angielskiej (Blue Square Bet Premier) frekwencja na obiekcie Luton Town była wyższa i wyniosła 5671 widzów. Angielscy redaktorzy szydzą więc, że napastnik mógł lepiej się przenieść nawet do Luton. Co prawda można się kłócić i uważać, że w przyszłym sezonie wynik będzie znacznie lepszy, ale zamienić 54-tysięczne Vicente Calderon na 18-tysięczny Stade Louis II to wręcz głupota.

Podsumowując, o ile taki Ricardo Carvalho mógł sobie przejść do Monaco, aby dorobić, to uważam, że transfer Falcao do drużyny z 36-tysięcznego kraju jest jednym z głupszych od dawien dawna. Pewnie za sezon będziemy podziwiali Kolumbijczyka w Lidze Mistrzów (jeżeli Dmitrij Rybołowlew, posiadacz 66% akcji klubu z Monako, nadal będzie tyle inwestował), ale jaki sens ma cofanie się niejako w rozwoju? Piszcie, co myślicie o przeprowadzce Radamela do Monaco w komentarzach!

PSG wygrywa, ale...

Tak... znowu coś o PSG. No cóż, nie jestem jakimś wielkim fanem tej drużyny, ale kibicuję im, jak jeszcze grali tam tacy zawodnicy, jak: Mevlüt Erdinç, Ludovic Giuly, Stéphane Sessègnon, ponieważ grałem tą drużyną w PES 2011, a wtedy katarska szajka do Paryża dopiero wchodziła. Wtedy za gwiazdora w ataku robił u mnie Guillaume Hoarau, a nie Zlatan czy Jérémy Ménez.

Dobra, ale nie tu o moich wspomnieniach mowa, ale o meczu Paris Saint-Germain z Bastią. Przyznam się szczerze - oglądałem je, bo dzisiaj żadna inna poważna liga nie gra, więc wybrałem Ligue 1, którą zresztą lubię. Pierwsza połowa mnie co prawda nie powaliła, ale druga była bardzo ciekawa, szczególnie w końcówce.

Ale zacznijmy od pierwszej bramki dla paryżan, którą zdobył wspomniany już przeze mnie Ménez, który trafił ją po błędzie notabene byłego bramkarza PSG, Mickaëla Landreau. Potem wszedł Zlatan. No tak! Zapomniałem wspomnieć, że Szwed mecz rozpoczął na ławce rezerwowych. Zlatan wszedł i strzelił gola z rzutu karnego, którego nie było, bo faul został popełniony przed polem karnym. Sędzia Olivier Thual popełnił błąd, który według mnie, podłamał drużynę Frédéric Hantza i po raz kolejny wypaczył wynik meczu wicemistrza kraju.

Później sędzia... popełnił kolejny błąd, tym razem jednak na korzyść Bastii, nie przyznając czerwonej kartki Sambou Yatabare za ewidentny, brzydki faul. Zaraz po tym incydencie w 80' minucie został zdjęty z boiska przez swojego trenera, a na boisku pojawił się Wahbi Khazri, który... trzy minuty po swoim wejściu na plac gry trafił gola z rzutu wolnego po dużym błędzie przy ustawieniu muru przez Salvatore Sirigu.

Ale... mimo że zapowiadało się ciekawie, to jednak Ezequiel Lavezzi zapewnił golem na 3:1 w 90' minucie zwycięstwo gospodarzy. Znowu lepiej mógł się zachować Landreau. W doliczonym czasie Anthony Modeste był najprawdopodobniej faulowany w polu karnym, jednakże powtórki się niestety nie doczekaliśmy.

Tylko ja się pytam - skoro PSG ma tyle kasy i takich piłkarzy, to dlaczego wygrywają ledwo, ledwo mecze w lidze z drużynami broniącymi się przed spadkiem? To niemały wstyd na drużyny pokroju tej, która w najbliższy wtorek zmierzy się na Estadió Mestalla z Valencią i tam powinno być jeszcze trudniej. A wy - co myślicie o PSG i jej polityce i grze? Piszcie!

PS.: Nie wspomniałem jeszcze o co chodzi w tym zdjęciu. A no mianowicie przed tym spotkaniu Salvatore Sirigu nie wpuścił bramki w lidze od 948 minut, dodając te 83, to wychodzi 1031 minut, ale rekordu nie pobił. Ale jaki był wściekły, gdy tego gola stracił - pieprznął z kopniaka w słupek...