Piłkarskie Zbrodnie: Gra na remis niczym papierosy

Po wydarzeniach z ostatnich tygodni można rzec, że Mistrzostwa Europy powoli przestają być najbardziej elitarną imprezą na świecie. Po pierwsze, już od najbliższej imprezy będą na nich grać aż 24 drużyny. Po drugie, drużyny ze Starego Kontynentu w Brazylii póki co dostają (w większości) duży wpier... Do grona zacnych przegranych dołączyli dzisiaj Włosi. I to na własne życzenie.

Kiedy okazało się, że Włochom do awansu do 1/8 finału w ostatnim meczu grupowym będzie potrzebny tylko remis, wiele osób wpadło w zakłopotanie. Jedni uważali, że Cesare Prandelli na pewno nie zagra takiej typowej włoskiej papki, czyli mieszaniny cwaniactwa i ostrej gry. Inni mieli jednak nadzieję, że Włosi zagrają w taki sposób, do jakiego przyzwyczailiśmy się w ostatnich latach - piękny, finezyjny, techniczny. Dzisiaj potwierdziło nam się tylko powiedzenie, że nadzieja jest matką głupich.

Gra na wynik to nie gra

Papierosy to nałóg, który daje wybranym osobom satysfakcję i pozwala się na chwilę odprężyć. Wszystkich jednak tak naprawdę niszczą, a w końcu doprowadzają do wizyty w prosektorium. Można by pokusić się o stwierdzenie, że tak samo jest z grą na konkretny wynik, w przypadku dzisiejszego meczu Włochów z Urugwajem, na remis.

Na Arena das Dunas w Natal obejrzeliśmy bez wątpienia jedną z najsłabszych pierwszych połów w całym turnieju. Nie grali tam dzisiaj jednak ani Nigeryjczycy z Irańczykami czy też Japończycy z Grekami. Grali tam czterokrotni z dwukrotnymi Mistrzami Świata. Ci pierwsi zagrali na remis. I to było ich gwóździem do trumny.

Trochę się tego spodziewałem. Tego, że jednak Squadra Azzurra zagra defensywnie. No ale nie myślałem, że aż tak. To się oczywiście na nich zemściło.

Komuś w takich sytuacjach zwykle musi odwalić. W tym meczu odwaliło najpierw Claudio Marchisio, a potem Luisowi Suárezowi (o nim jeszcze za chwilę). Chamstwo piłkarza Liverpoolu nie okazało się jednak tak brzemienne w skutkach jak zachowanie zawodnika Juventusu.

Jego bezsensowny faul na Edinsonie Cavanim sprawił, że drużyna z Ameryki Południowej odzyskała jakby tlen. Dostała dodatkowego kopa. A przede wszystkim zyskała więcej miejsca w środku. I ostatecznie gola strzeliła.

Złoty Godín

Diego Godín to człowiek, o którym już wcześniej pisałem, że strzeli na tym Mundialu ważną bramkę. To on zapewnił Atlético mistrzostwo Hiszpanii, to on dzisiaj zapewnił też Urugwajowi awans z grupy śmierci.

Tutaj znowu odezwała się melodia przeszłości i fakt, że 28-letni defensor w przeszłości występował na pozycji ofensywnego pomocnika.

Nieświecące gwiazdy

Gdzie Mario Balotelli? Gdzie Luis Suárez? No właśnie nie wiadomo. Rzekomo są poszukiwani. Włoch już po pierwszej połowie gdzieś zniknął, bo niby w tej pierwszej połowie jeszcze na boisku był. Urugwajczyk nawet w drugiej był, bo chciał znowu sobie kogoś przekąsić. Padło na Giorgio Chielliniego.

To spotkanie było właśnie zapowiadane jako pojedynek na linii Balotelli - Suárez. Ostatecznie jednak obaj napastnicy na boisku byli tylko tłem. Zawodnik Milanu pewnie też padł ofiarom defensywnej gry swojego zespołu. Jednakże napastnik Liverpoolu powinien atakować.

I poniekąd robił to. Dzisiaj nie był jednak do końca sobą. Jednym z powodów mógł być fakt, że to jego drugi mecz z rzędu po kontuzji. Siły jednak odmówić mu nie mogę, szczególnie w sytuacji, w której postanowił znowu wziąć sobie kogoś na ruszt.

Tak, zrobił to ponownie. Tym razem ugryzł Giorgio Chielliniego. Nie bał się rosłego obrońcy Juventusu Turyn. Ten już po fakcie pokazywał nawet swoją ranę sędziemu. Nic to nie dało. Gryzoń z boiska nie wyleciał.

No i co teraz?

Ten Mundial dla Europejczyków jest fatalny. Honoru Starego Kontynentu będą bronić dalej najpewniej najdłużej Holendrzy, Francuzi i być może Niemcy. Z najlepszej czwórki naszego Euro w fazie pucharowej na pewno nie zagrają już finaliści, blisko odpadnięcia są też Portugalczycy.

Co do Prandelliego, to zgadzam się ze zdaniem Macieja Iwańskiego, który spotkanie to komentował ze stadionu w Natal. 56-letni szkoleniowiec to najlepsza możliwa obecnie dla Włochów opcja i myślę, że zmiana jego na kogoś innego byłaby błędem. Czas jednak pokaże.

Jedno jest pewne - Włochów też czeka jednak pewna przebudowa. Andrea Pirlo już wcześniej zapowiedział, że po Mundialu kończy z grą dla reprezentacji. Kto jeszcze? Dowiemy się tego zapewne w najbliższych dniach, a u wicemistrzów Europy możemy doczekać się podobnej rewolucji co u mistrzów, z tym że pewnie jednak nieco mniejszej. Będzie się działo.

Mundialowo: Najlepsza hakerska akcja w historii sportu? Tańczący Blatter!

Tańczący Blatter - tym żył Internet na skraju 4 i 5 czerwca. Szef FIFA pojawiał się w karnawałowym stroju, tańcząc do skocznej, typowej dla kraju kawy, muzyki. A to wszystko na fifa-brazil-2014.com - oficjalnej stronie Mistrzostw Świata!

Mogło się wydawać, że to zwykły internetowy troll lub po prostu atak hakerów na stronę. To drugie stwierdzenie jest poniekąd poprawne. To akcja organizacji Solidar Suisse, która na co dzień walczy z niesprawiedliwością społeczną.

Tym razem poszło właśnie o zbliżające się Mistrzostwa Świata. Wielu Brazylijczykom nie podoba się nie tylko działanie rządu, ale i międzynarodowej federacji piłkarskiej.

W obronie ulicy

Trzeba było nieco bardziej poszperać, by trafić wreszcie na stronę action.solidar.ch, która jest dumnie zatytułowana No more fouls, Sepp Blatter!. O co w niej dokładnie chodzi?

FIFA ma podpisane ze swoimi sponsorami bardzo lukratywne kontrakty. Nic więc dziwnego, że o nich dba. Szkoda tylko, że odbywa się to kosztem m.in.: ludzi mieszkających w państwach-gospodarzach. Najbardziej ucierpią te osoby, które prowadzą różnego rodzaje lokalne interesy. Jeśli działasz nawet jako uliczny sprzedawca, w okolicach stadionu, to masz niebywały problem.

Innym problemem, z którym Solidar Suisse chce walczyć, jest łamanie praw człowieka. Brazylijczycy wyszli na ulice, by walczyć o swoje. Spotkali się z bardzo zimnym przyjęciem ze strony policji. Nie wspominamy już tu o wielu tragicznie zmarłych podczas budowy stadionów robotnikach.

Jest jeszcze sprawa czysto ekonomiczna. Na organizację Mundialu Brazylia (a więc w dużej mierze jej obywatele) wydała blisko 18 milionów dolarów. Jakie z tego zyski (oprócz nie do końca bezpiecznych stadionów i prestiżu) będą mieli z niego Brazylijczycy?

Dla niedowiarków

Przyznam szczerze, że w pierwszej chwili cała akcja z Blatterem mnie rozbawiła. Potem jednak, czytając kolejne strony, zacząłem naprawdę martwić się losem zwykłych Brazylijczyków. Dla nas to będzie wielkie święto, dla nich (zapewne dla większości) też, ale co po nich? A jak powtórzą historię Barcelony, która mimo że pod względem finansowym i ekonomicznym prosperuje całkiem nieźle, to po Igrzyskach Olimpijskich w 1992 roku miała spore problemy?

Początkowo wydawało mi się też, że może to być sfingowana przez FIFA akcja. No bo taniec Blattera jeszcze zrozumieć mogę, w końcu robił to już wcześniej, nawet z Shakirą (swoją drogą na tym filmiku jest Roncero! I ogólnie to Punto Pelota).

No ale po wejściu na stronę akcji zrozumiałem, że to nie jest żaden żart. To poważna sprawa, którą ktoś powinien się zająć. Bo o ile jeszcze w Brazylii jako tako się wszystko trzyma, to co będzie można powiedzieć o prawach człowieka podczas przygotowań do MŚ w Katarze?

Tak na deser

Akcja hakerska Solidar Suisse nie jest pierwszą związaną z Seppem Blatterem tej organizacji. Oczywiście bliskość Mistrzostw Świata wpłynęła na jej większy rozgłos, ale już znacznie wcześniej jej działacze apelowali o to, by całą tą sytuacją ktoś się zajął. Tutaj znowu w roli głównej aktualny prezydent FIFA (no może nie w całym filmiku to on, ale trzeba przyznać, że jego sobowtór świetnie się rusza).

FIFA w ostatnich czasach (podobnie jak UEFA i Michel Platini) zaczyna budzić coraz większe kontrowersje. Trudno się dziwić, bo jej działania czasami aż same cisną na usta przekleństwa. A jaka jest Wasza opinia na temat całej tej akcji oraz największych piłkarskich organizacji świata? Piszcie!

Piłkarskie Zbrodnie: Gdańskie déjà vu

Lech Poznań przegrał dzisiaj na PGE Arenie w Gdańsku z tamtejszą Lechią 1:2. Wynik ten oznacza nie tylko to, że podopieczni Ricardo Moniza mają wciąż coraz większe szanse na awans do LE, ale przede wszystkim, że Kolejorz niemal na pewno stracił szanse na mistrzostwo kraju. I tu pojawia się małe déjà vu.

Koszmar z ulicy Traugutta 

To był 22 maja 2011 roku, więc za kilka dni minie trzecia rocznica tamtego pamiętnego starcia. Do końca sezonu zostały trzy kolejki. Lech w razie wygranej wszystkich spotkań zakwalifikowałby się do gry w europejskich pucharach. Tak się jednak nie stało, a wszystkiemu winna była właśnie porażka z Lechią. Lechiści, wygrywając, pozostawali w grze o Europę.

Dla poznaniaków wszystko układało się zgodnie z planem. Mimo że po drodze Luis Henriquez musiał wybijać piłkę z linii bramkowej, to Lech pierwszy objął prowadzenie. Akcję trzech zawodników, których w Poznaniu już nie ma, a więc Stilicia, Wilka i Ślusarskiego, wykończył ten ostatni.

Potem przez dużo czasu Lech miał wszystko pod kontrolą. Do tej feralnej 76' minuty. Wówczas Jakub Wilk zagrał ręką w polu karnym, a Tomasz Musiał musiał podyktować jedenastkę, którą na gola zamienił Abdou Razack Traoré. Kolejorza dopadła padaka, która sprawiła, że niecałe trzy minuty później Traoré po raz drugi pokonał bezradnego Kotorowskiego i Lechia wygrała 2:1.

A co było potem?

Lechia nie wykorzystała swojej historycznej szansy na awans do eliminacji Ligi Europy. Lechiści przegrali dwa ostatnie ligowe mecze i ostatecznie zajęli dopiero ósme miejsce. Lech oba spotkania wygrał, ale do Jagiellonii zabrakło mu trzech oczek.

Gdańszczan prowadził wówczas Tomasz Kafarski, który do dzisiaj pozostaje jedynym trenerem Lechii, który po powrocie gdańskiego klubu do Ekstraklasy, wytrzymał w nim dłużej niż sezon. Po nim przez ten klub przewinęło się jeszcze czterech trenerów aż doszliśmy do Moniza. Klub zmienił też swoją siedzibę. Z kolei szkoleniowcem Lecha był wtedy José Mari Bakero. Po nim w Kolejorzu jest do dzisiaj trenujący poznański zespół. Mariusz Rumak.

Tamten mecz pamięta też niewielu piłkarzy. W Lechii z obecnego składu w tamtym meczu zagrał tylko Deleu (!), co tylko potwierdza lawinę zmian, jaka dokonała się w Gdańsku. W przypadku Lecha tych zawodników jest nieco więcej. To Kotorowski, Wołąkiewicz i Henríquez. Oprócz nich w tamtym spotkaniu z obecnego Lecha grali jeszcze Injac i Arboleda, ale to już raczej gasnące legendy.

Czy i tym razem Lechia przegra wszystkie kolejne mecze i europejskich pucharów w Gdańsku znowu nie będzie? Czy dla Lecha to koniec marzeń o sukcesie, tak samo, jak to miało miejsce w sezonie 10/11? Zobaczymy już pod koniec czerwca!

Piłkarskie Zbrodnie: Tan out!

28 grudnia Olé Magazyn opublikował na swoim profilu na Facebooku bardzo ciekawą wiadomość:

Post użytkownika Olé Magazyn.

Całe szczęście, że cała ta akcja portalu deportevalenciano.com oraz notabene świetnego polskiego magazynu (jedynego o hiszpańskim futbolu w naszym kraju!) okazała się jedynie żartem z okazji Día de los Santos Inocentes, czyli Dnia Świętych Niewiniątek. Oto bowiem mielibyśmy kolejną sytuację, w której bogaci nie szanują przywiązania do herbu, tradycji barw i wielu ważnych dla kibiców spraw. I tak oto chciałbym otworzyć nowy cykl, w którym będziemy przedstawiać różnego tego typu historie, które kibiców przyprawiają o zawroty głosy, dreszcze, a przede wszystkim mocne wkur***nie (czyli będzie nie tylko o działaniach biznesmenów).

Pan Vicent szaleje

Zacznijmy może od drastycznego przykładu. W 2010 roku Tan Sri Dato' Seri Vincent Tan Chee Yioun (bo tak brzmi pełne imię tego Pana) kupił pakiet kontrolny w walijskim Cardiff City. Malezyjczyk obiecał przeznaczyć na ten klub 25 milionów funtów, aby dostać się do Premier League.

I udało się. 18 sierpnia tego roku klub rozegrał pierwszy w historii mecz w najwyższej klasie rozgrywkowej na Wyspach. Mecz z West Hamem co prawda drużyna Malcky'ego Mackaya przegrała 2:0, ale yydzień później The Bluebirds zadebiutowali na swoim stadionie i to jak! Wygrali 3:2 w niesamowitym meczu z Manchesterem United.

Dobrze, trzeba jednak zaznaczyć, że klub z Cardiff City Stadium swoje pierwsze wyczyny w jednej z najlepszej lig świata dokonał już w czerwonych koszulkach. Z nowym herbem i barwami. Od niemal początku istnienia charakterystyczną cechą The Bluebrids był... tak, kolor niebieski! Jednak w niektórych azjatyckich tradycjach dominuje fakt, że czerwień to barwa przynosząca szczęście. Tak, zmieńmy więc barwy 114-letniego zespołu. Pan Tan tego dokonał. Zmienił też najważniejszy klubowy znak, czyli herb. Smok wcześniej też w nim istniał, ale ze względu na to, że jest to symbol Walii. Teraz nabrał wielkiego znaczenia i dominuje, to teraz jego kibice mają kojarzyć z tą ekipą. Jaskółka została zmarginalizowana. Zresztą, zmiany obrazuje ten obrazek:

Pan Tan to jednak porządny człowiek. Niebieski kolor strojów został. Z tą jednak różnicą, że jest teraz... trzecim wyborem. Początkowo wydawało się inaczej, jeszcze w zeszłym sezonie był kompletem wyjazdowym. Teraz jednak drużyna ze stolicy Walii gra na wyjazdach na żółto, a niebieskie barwy zostały jako kolor alternatywny.

Zresztą kibice klub z Cardiff mają właściciela klubu w pompie. W ostatnim czasie zwolnił on jednego z twórców sukcesu klubu, dyrektora sportowego, Iaina Moody'ego. Zatrudnił na jego miejsce nieznanego nikomu 23-letniego Kazacha Alishera Apsaliamowa. Nie, żebyśmy coś mieli przeciwko odmładzaniu sztabu, ale o tym człowieku chyba nikt poza Tanem nie słyszał. Po porażce 0:3 z Southampton w Boxing Day malezyjski Józef Wojciechowski (takiego przydomka doczekał się właściciel beniaminka) zwolnił Malky'ego Mackaya, szkoleniowca, który dał kibicom The Bluebirds Premier League. A wracając do fanów tego zespołu, to zobaczcie, jak protestowali oni ostatnimi czasy:

Kolejna ofiara?

Dużo mniejsze zmiany zapewne Malezyjczyk poczyni w FK Sarajewie. Bośniacki klub istnieje krócej na rynku niż jego walijskie vis-à-vis (67 lat), a herb już i tak ma bordowy. Zmiany więc zapewne byłyby kosmetyczne. A może i nie? Gdyby coś jednak drastycznego i tam poczynił, to bym się na Stadionie Asima Ferhatovicia na jego miejscy się nie stawił. Bałbym się bałkańskich kiboli.

Post scriptum

To tak jeszcze na koniec: fragment tekstu z eurosport.onet.pl:

Jakiś czas temu angielskie media cytowały bliskiego współpracownika Tana - Ala Chuaha - który w następujący sposób opisał wiedzę swojego szefa na temat futbolu, jednocześnie się przy tym śmiejąc:

- Nie zna żadnych przepisów gry w piłkę. Zainwestował w farmaceutykę, bez rozumienia, o co chodzi w branży leków.

Tan na to odparł: - To nie ma znaczenia. To tylko kolejny biznes.

I jeszcze jedno: Tan najpierw zapowiedział, że zimą transferów nie będzie, ale teraz zmienił zdanie. Powiedział ostatnio: Kupujcie piłkarzy z 8 w dacie urodzin! - i tak dla przykładu cytat ze piłkarz urodzony 8 stycznia 1988 roku będzie jak najbardziej odpowiadał preferencjom właściciela Cardiff.

I tak dla przykładu, piłkarz urodzony 8 stycznia 1988 roku będzie jak najbardziej odpowiadał preferencjom pana Vincenta Tana, który po zwolnieniu Malky'ego Mackay'a zapowiedział wielkie wydatki na transfery w styczniu, mimo iż wcześniej narzekał na brak funduszy z powodu zbyt wielkich zakupów latem.